🌸 دانلود فیلم If Beale Street Could Talk 2018 (اگر خیابان بیل می‌توانست حرف بزند)

اگر خیابان بیل می‌توانست حرف بزند 2018 (به انگلیسی: If Beale Street Could Talk) یک فیلم عاشقانه و محصول 2018 کشور آمریکا, بوده و شما میتوانید برای دانلود فیلم اگر خیابان بیل می‌توانست حرف بزند 2018 دوبله فارسی روی لینک هایی که برای دانلود در صفحه می بینید اقدام کنید. داستان فیلم به این صورت هست که زنی حامله در محله هارلم تلاش می‌کند تا ثابت کند نامزدش در جرمی بی‌گناه است.

این فیلم به کارگردانی Barry Jenkins, ساخته شده‌ است. برای دانلود مستقیم اگر خیابان بیل می‌توانست حرف بزند 2018 یا دانلود دوبله فارسی فیلم If Beale Street Could Talk 2018 تنها کافیست کیفیت فیلم مورد نظر را انتخاب کرده و گزینه دانلود را بزنید. فیلم ‌نامه این فیلم را KiKi Layne, Stephan James, Regina King, Teyonah Parris, Colman Domingo, Ethan Barrett, Milanni Mines, Ebony Obsidian, Dominique Thorne, Michael Beach, نوشته ‌اند. همچنین اگر قصد دانلود اگر خیابان بیل می‌توانست حرف بزند 2018 زیرنویس فارسی با کیفیت 480p را دارید روی کیفیت مورد نظر کلیک کنید.

بازیگران KiKi Layne, Stephan James, Regina King, Teyonah Parris, Colman Domingo, Ethan Barrett, Milanni Mines, Ebony Obsidian, Dominique Thorne, Michael Beach, در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند. نسخه های دیگری از این فیلم هم مانند دانلود فیلم سینمایی اگر خیابان بیل می‌توانست حرف بزند 2018 دوبله فارسی در پینک فیلم موجود هستند و تنها کافیست بر روی گزینه دانلود فیلم اگر خیابان بیل می‌توانست حرف بزند 2018 کلیک کنید. همچنین اگر قصد دانلود If Beale Street Could Talk 2018 720p را هم دارید پینک فیلم بهترین مکانی هست که میتوانید از آن برای دانلود فیلم استفاده نمایید.

این فیلم در ژانرهای عاشقانه, درام, بوده و محصول کشور آمریکا, هست. زبان اصلی فیلم اگر خیابان بیل می‌توانست حرف بزند 2018 انگلیسی, بوده ولی ما در پینک فیلم دانلود فیلم اگر خیابان بیل می‌توانست حرف بزند 2018 دوبله فارسی را هم برای شما امکان پذیر کردیم. اگر قصد دانلود فیلم If Beale Street Could Talk 2018 را دارید باید این را هم اضافه کنیم که امتیار IMDB فیلم اگر خیابان بیل می‌توانست حرف بزند 2018 7.1/10 از 10 می باشد.

زنی حامله در محله هارلم تلاش می‌کند تا ثابت کند نامزدش در جرمی بی‌گناه است
داستان زنی حامله در محله هارلم که تلاش می‌کند تا بی گناهی نامزدش در جرمی را اثبات کند.
فونی مجسمه‌ساز جوانی است که پدر فرزند تیش نیز هست. این دو عاشق قصد ازدواج با یکدیگر را دارند که فونی به‌اشتباه متهم به ارتکاب به جرمی وحشتناک شده و زندانی می‌شود. خانواده‌ی او در تلاش هستند فونی را از این وضعیت رها کنند. درحالی‌که آن‌ها با آينده‌ی نامشخص فونی روبرو شده‌اند، زوج عاشق داستان دچار تغییرات حسی و عاطفی می‌شوند...
داستان فیلم "فونی" مجسمه‌ ساز جوانی که پدر فرزند "تیش" هم هست ، این دو نفر قصد ازدواج با هم را دارند که "فونی" به اشتباه متهم به ارتکاب به جرمی شده و زندانی خواهد شد ، خانواده‌ او تلاش می کنند "فونی" را از این وضعیت رها کنند ، درحالی‌ که آنها با آینده‌ نامشخص "فونی" روبرو شده‌ اند ، این دو نفر دچار تغییرات حسی و عاطفی می‌شوند و... * دوبله جدید اضافه شد.
یک مجسمه ساز جوان بنام فونی، اشتباه متهم به ارتکاب به جرمی وحشتناک شده و زندانی می شود. خانواده‌ی او در تلاش هستند فونی را از این وضعیت رها کنند و ...
پس از اینکه نامزد او به دروغ به زندان افتاد، یک زن باردار آفریقایی-آمریکایی قصد دارد نام او را پاک کند و بی گناهی خود را ثابت کند.

جهت دانلود فیلم If Beale Street Could Talk 2018 (اگر خیابان بیل می‌توانست حرف بزند) دوبله فارسی و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

به احتمال زیاد جاده بیل می‌توانست صحبت کند، فیلمی است که افکار مربوط به ستایش، خانواده، نژاد، کیفیت اخلاقی و اعتماد به نفس را مدیریت می‌کند. دلیل آن شدید است: داستانی در مورد دو عزیز که بچه‌ای را بدون حضور مادر و پدر قبل از یکی از آنها در نظر می‌گیرند، احتمالاً به دلیل تفکیک پلیس متهم به حمله می‌شود. با این حال، اگر خیابان بیل می‌توانست حرف بزند برای نگه داشتن تماشاگر به تمایل خام، تحقیر و شوک وابسته نیست، بلکه این نکات سوال برانگیز را در حالتی ظریف و استادانه مدیریت می کند. موسیقی در تمام طول فیلم لذت بخش است (شاید بخشیدن یک نوازنده به خصوص دمدمی مزاج) و تماشاگر را در صحنه های معمولی متعددی قرار می دهد. در هر صورت این صحنه‌ها متنوع هستند، یعنی فیلم به تاخیر افتاده است. تعداد زیادی از صحنه‌های اولیه تلاش می‌کنند تا بیننده احساس کند با دوربین‌های عکاسی نزدیک در محیط‌های خانگی دنج درگیر شده است، اما بری جنکینز از ساخت این اثر در صحنه بزرگ غفلت می‌کند، با دقایق متعدد خانوادگی که احساس می‌کند برای یک فاز مناسب‌تر است. خلقت از یک فیلم نمایشگاه رجینا لرد قوی است و شایستگی موفقیت او در اسکار را دارد، با این حال در حالی که نورافکن جوایز بر روی او می درخشد، بازیگران چندین مزیت بازیگری موثر را به خود می بالند. با Kiki Layne، Stephan James، Teyonna Paris و Aunjanue Ellis که در نمایشگاه های مشابه قدرتمندی حضور دارند. با این اوصاف، به نظر نمی‌رسد که کولمن دومینگو با دیگر بازیگران در صحنه‌های خانوادگی خوش‌بین باشد، و دیو فرانکو مجدداً ناامید می‌شود تا به ما نشان دهد که بدون توجه به تلاش‌های جدی‌اش برای ایفای نقش هر کس دیگری غیر از دیو فرانکو در یک فیلم، مجهز است. در این مرحله ما را با عینک و کیپا فریب دهید. به طور کلی اگر خیابان بیل می‌توانست حرف بزند یک ساخته فوق العاده است که مطمئنا ارزش تماشای یک شب آرام را دارد.

با توجه به رمان جیمز بالدوین: در اواسط دهه 1970 در شهر نیویورک، تیش و فونی (کیکی لین و استفان جیمز) یک زوج جوان آفریقایی-آمریکایی عاشق هستند که زندگی آنها به مسیری پر دردسر تبدیل می شود. پس از اینکه فونی به اشتباه به دلیل اشتباهی که مرتکب نشده معرفی شد و بازداشت شد، تیش گزارش می‌دهد که او فرزندش را باردار است.

کارگردان/مقاله‌نویس بری جنکینز توانایی فوق‌العاده‌ای در برداشتن یک داستان تکان دهنده و ساختن نشان می‌دهد. به طور قابل توجهی فوق العاده تر و آهنگین تر است. جنکینز از نورپردازی فیلمبردار جیمز لاکستون و موسیقی ملودیک نیکلاس بریتل برای ایجاد حالتی فوق‌العاده استفاده می‌کند - تاثیرات از داستان دور نمی‌شوند. بلکه آن را بهبود می بخشند و این کار را به طرز شگفت انگیزی انجام می دهند. - dbamateurcritic

جنکینز نیز بدون توجه به غرغرهای اتفاقی جیمز، با یک بازیگر خوب به خصوص بازیگران اصلی مفتخر است. ضروری‌ترین صحنه بازیگری صحنه‌ای است که در آن خانم‌های دو خانواده (یک مادر و دو دختر بزرگ در مقابل یک سه نفری مشابه) آن را در یک مختصات رقابتی کلامی که قدرت آن به تندی از زبان‌های تند متهم می‌شود، بیان می‌کنند. این صحنه بدون هیچ مشکلی در ارزیابی Bechdel می گذرد و به طور بالقوه بهترین صحنه در اگر خیابان بیل می‌توانست حرف بزند خارق العاده است. این شامل رجینا لرد - به عنوان مادر تیش، شارون - است که افتخارات بسیاری را برای این شغل به دست آورده است. با این حال، مشابه کار برنده چند جایزه ماهارشالا علی در جنکینز «مهتاب» چند سال پیش، لرد وقتی روی پرده نمایش داده می‌شود قوی است اما صحنه‌ها بسیار کم هستند.

چهارم آخر فیلم در کل بیش از حد نوستالژیک است، اما برای اثری خارق‌العاده که تمرکز آن را برای تعصب سیستماتیک به یاد می‌آورد، قابل توجیه است. بدیهی است که در مزاج و هوا موفق است.

بری جنکینز شاید یکی از بهترین مدیران بصری باشد که امروز کار می کند. مهتاب تصویری عالی از نحوه استفاده از تنوع و نور و دوربین برای برانگیختن احساس بود و این یک قطعه کار بسیار مهم و منحصر به فرد است. همچنین، در حال حاضر... در صورتی که جاده بیل بتواند صحبت کند. علیرغم این واقعیت که به طور کلی آنقدر قوی نیست که درخشش شبانه، همچنان به عنوان یک فیلم عالی است و آب و هوای خارق‌العاده‌ای دارد. به نظر لذت بخش می رسد. هر یک از سبزها، قرمزها، زردها که در بدنه با هم مخلوط می‌شوند، حسی صمیمانه و در عین حال منطقی ایجاد می‌کنند و واضح است که او در حال تلاش برای چیزهای جدید است. کار دوربین محکم است. من عاشق زوم کردن او بر روی صورت و دادن لحن فردی هستم. بلور اوت ها عالی هستند و به طور کلی بخش های تخصصی فیلم درخواست تحسین دارند.

موسیقی متن نیکلاس بریتل پیچیده و بدیع است. لایه‌های زیادی دارد و یک آهنگ روی دیگری می‌آید و نتیجه شگفت‌انگیز است. به طور کلی نمایشگاه های باورنکردنی.

این فقط... نمایش اولیه فیلم به نظر کثیف و ناخوشایند است و من در مورد صحنه ای که دو خانواده در حال صحبت کردن هستند بحث می کنم. بازی نگهبانان (علاوه بر شخصیت رجینا) و گفتمان‌کنندگان در آن صحنه ظاهری ساختگی و محدود می‌کنند. چند صحنه نیز به نوعی عجیب به نظر می رسند و بخش هایی وجود دارد که فیلم واقعاً یکنواخت به نظر می رسد. موضوعات آن بسیار قانع کننده است. من احساس می‌کنم که نشان فیلم این است که ستایش می‌تواند پاسخی برای هر موضوعی باشد و ظاهر نشدن آن باعث تحقیر و جدایی و تعصب می‌شود. یک صحنه در فیلم If Beale Street Could Talk وجود دارد که در آن سرگرمی‌ها تصور می‌کنند که خانه‌شان مملو از وسایل خارق‌العاده است، در حالی که خالی و گرد و غبار است و در آن احساس زیبایی می‌کند و نکته باورنکردنی را نشان می‌دهد. در صورتی که با همه اینها با محبت و انرژی برخورد کنیم، جایی برای تحقیر وجود ندارد.

نظرسنجی من - به احتمال زیاد جاده بیل می تواند صحبت کند. امتیاز من 7.5/10

از زمانی که رجینا رولر که در اگر خیابان بیل می‌توانست حرف بزند نقش شارون واترویز را بازی می‌کند، جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل را در اگر خیابان بیل می‌توانست حرف بزند دریافت کرد، منتظر دیدن اگر خیابان بیل می‌توانست حرف بزند بودم و علیرغم این فیلم، ناامید نشدم واقعیت این است که من راشل وایس را برای نمایشگاه‌هایش در The #1 انتخاب می‌کردم، نمی‌توان انکار کرد که اجرای فوق‌العاده‌ای است.

Beale Road یک فیلم عالی است که توسط بری جنکینز هماهنگ شده است، که فیلمنامه را نیز ساخته است. فیلم گرگ و میش بری جنکینز، برنده جایزه بنیاد بهترین فیلم در سال 2017 شد و در همان سال اسکار بهترین فیلمنامه تنظیم شده را نیز دریافت کرد. که به همین ترتیب داستانی معاصر از موقعیت و تفاوت آمریکای تاریک است که تلاش می‌کند برابری و قضاوت اخلاقی آمریکایی‌های سفیدپوست را تحمل کند.

این یک داستان عاشقانه است و 2 ستاره جوان کیکی لین در نقش تیش واترویز و استیون جیمز در نقش فانی همدستی که به اشتباه محکوم و بازداشت شده و پدر فرزندش هر دو در شغل خود فوق العاده هستند. من پیش‌بینی می‌کنم یا اعتماد دارم که این دو ستاره جدید را در فیلم If Beale Street Could Talk‌های بسیار بیشتری ببینیم. کیکی لین برتری و حضور فوق العاده ای در صفحه نمایش دارد که به من کمک کرد تا کمی هالی بری را در Beast Ball به یاد بیاورم. استفان جیمز به من کمک کرد تا یک سیدنی پواتیه بسیار جوان را به یاد بیاورم، اما ظاهراً چندان زیاد به نظر نمی رسد، با این حال به نظر می رسد که او همان شخصیت بسیار دردناک صفحه نمایش را به نمایش می گذارد که با پوزخندش هر قلبی را مایع می کند. همانطور که داستان در حال گسترش است، به این فکر می‌کنم که چگونه قرار است به پایان برسد؟

من به پایانی شاد نیاز داشتم، اما زندگی منصفانه نیست و به طور مداوم برای افراد به روشی که ما به آن نیاز داریم تبدیل نمی‌شود. تحلیل اصلی تغییر درخششی است که من را کمی گیج کرده بود و شنیدن این تبادل گاهی دشوار بود، اما باید بررسی کنم که آیا جاده بیل می‌تواند دوباره صحبت کند یا نه. فیلم

من صادقانه نظرسنجی های منفی را درک نمی کنم، مگر اینکه مفسران به فیلم های آن علاقه داشته باشند.

«خیابان بیل» در دهه 1970 در شهر نیویورک می گذرد و ایده من از یک احساس کثیف از جمله یک احساس جوانی است. زن و شوهر آفریقایی-آمریکایی با چارچوب حقوق صاحبان سهام جهان سفید روبرو شدند.

کلمنتین «تیش» واترویز (کیکی لین) و آلونزو «فونی» چیس (استفان جیمز) نزدیک یکدیگر زندگی کرده اند و همراهان بخش بزرگی از زندگی خود را. زمانی که تیش 19 ساله و فانی 22 ساله است، متوجه می‌شوند که شرکای صمیمانه‌ای نیز هستند. خانواده تیش رابطه بسیار پایداری دارند. پدر فونی ثابت قدم است، با این حال مادر و دو خواهرش مسیحیان پنطیکاستی هستند که به تیش و خانواده اش نگاه می کنند.

بعد از اینکه تیش و فونی ازدواج کردند، آنها برای یافتن مکان مناسب برای سکونت با مشکلات فوق العاده ای مواجه می شوند. و جایی که فونی می تواند انرژی قالب چوبی خود را جستجو کند، زیرا مالکان زمین سفید به آنها اجاره نمی دهند. سرانجام یک مالک یهودی موافقت می کند که به آنها اجاره دهد، اما همان روز عصر که آنها برای مشاهده به محل فونی می روند، فانی با یک پلیس متعصب دعوا می کند که ابتدا با ناراحتی حل می شود.

بعداً یک خانم پورتوریکویی در سراسر شهر مورد حمله قرار می گیرد و پلیس متعصب قسم می خورد که فونی را دیده است که از صحنه فرار کرده است. خانم فونی را در یک مجموعه، شاید با دلجویی می شناسد، و او زندانی می شود و انتظار یک مقدماتی طولانی مدت را دارد. باقی‌مانده فیلم به دنبال این است که تیش و خانواده‌اش تلاش می‌کنند نشان دهند که فونی هرگز نمی‌توانست مرتکب این اشتباه شود، اما با موانع زیادی روبرو می‌شود. تیش در مدت کوتاهی باردار شد قبل از اینکه فونی به بیرون از زندان فرستاده شد و لایه‌های دردسر بیشتری به زندگی آنها اضافه کرد. در هر صورت، ستایش آنها به پایان می رسد.

اگر خیابان بیل می‌توانست حرف بزند فوق العاده ای است. عکس های به یاد ماندنی که نشان می دهد آمریکایی های آفریقایی تبار در اختیار "عدالت" سفید هستند فیلم را باز و بسته می کنند. تیش، که فیلم را در مواقع حیاتی به تصویر می‌کشد، برای مدتی در پیشخوان عطر در یک زنجیره خرده‌فروشی شیک کار می‌کند. او در یک نقطه به این فکر می کند که چگونه مردان سفید پوست و رنگین پوستان در آن نقش با او ارتباط برقرار می کنند.

علم در میان تیش و فونی از نظر من الکتریکی است و باعث می شود فیلم کار کند. موسیقی در «خیابان بیل» حیرت انگیز است. درک خط داستان غیر مستقیم ساده‌تر از آن چیزی بود که فکر می‌کردم خیلی خوب باشد. رجینا لرد به عنوان مادر تیش برنده جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل در بنیاد گرنتز شد.

در صورتی که Beale Road Could Talk یک نمایش واقعی بدیع و در عین حال ترسناک توسط بری جنکینز، تهیه کننده پشت گرگ و میش باشد، که متاسفانه فیلم جدید او در رتبه دوم قرار دارد. او یک بار دیگر نحوه وجود آفریقایی-آمریکایی‌ها را روشن می‌کند - نه فقط افرادی که در زمانی که فیلم زندگی می‌کرده‌اند - اما هرگز به گونه‌ای که اساساً بینندگان تاریک را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

شخصیت‌های او. افرادی هستند که می‌توانیم با آنها ارتباط برقرار کنیم یا آنها را به عنوان افرادی که ملاقات کرده‌ایم درک کنیم، با این حال ممکن است مشکلات و موانعی را به روشی مشابه به آنها منتقل نکنند (مخصوصاً نه به طور کلی). در اینجا، در هر صورت، تنظیم شخصیت های جیمز بالدوین، که رمان بیل رود را ساخته است، به او سپرده شده است، او در واقع به خوبی انجام می دهد. درجه ژامبون فیلم مشت. عمدتاً شامل سرگرمی‌های تاریک می‌شود، از جمله کیکی لین، رجینا لرد برگزیده اسکار، استفان جیمز، تیونا پریس، کولمن دومینگو، مایکل اوشن ساید و برایان تایری هنری. شخصیت‌های سفیدپوست که توسط هر ظاهری از اد اسکرین به‌عنوان پلیس بد بازی می‌شوند، در بیشتر موارد وجود دارند تا تعصب را کنار بگذارند یا با آن سازش کنند. شخصیت دیو فرانکو یک مورد خاص ایجاد می‌کند - او همه افراد را گرامی می‌دارد، چه "سیاه، سفید، سبز یا بنفش".

این تعصب در نمای ساده در واقع کودکانه نیست، هر چند ممکن است باشد. . موقعیت هایی که ما می بینیم، موقعیت هایی هستند که به نظر می رسد بسیار واقعی هستند، به خصوص (اما نه تنها) برای 10 سالی که فیلم در آن جریان دارد. اگر خیابان بیل می‌توانست حرف بزند به عنوان یک فیلم "نه خیلی خوشحال" شناخته شده است، اما در نهایت ما را با احساس انتظار نسبت به شخصیت های اصلی - مرد محکوم به غیرقانونی، کسی که او را دوست دارد و جوانی که در درون او رشد می کند - ایجاد می کند.

جاده بیل داستان خود را خارج از گروه بندی بازگو می کند و شیوه ای که شخصیت ها در یک صحنه معین عمل می کنند نشان می دهد که در کجای منحنی هایشان ما آنها را می بینیم. گذشته یا حال اگر خیابان بیل می‌توانست حرف بزند بی عیب و نقص تیراندازی شده است و امتیاز بیشتری کسب کرده است، به طور حتم شایسته نام اسکار است که در آخرین رده بندی دریافت کرده است، علیرغم این واقعیت که تصمیم من به نفع برنده جزیره سگ ها است.

همچنین فوق العاده است. طیف تنوع فیلم؛ کارشناس آنلاین YMS به استفاده جنکینز از "قرمز، سبز و طلایی پر جنب و جوش" در نظرسنجی خود از جشنواره فیلم تورنتو اشاره کرد. به وضوح فکر زیادی در پشت انواع گفته شده و نحوه استفاده از آنها، تا نحوه ساخت مجموعه ها وجود دارد. یکی دیگر از نقاط فروش، معمولا، بازیگری است. من در مورد هر یک از نام هایی که در بالا ضبط کردم کنجکاو بودم و برای برخی از آنها این یک نمایش بازیگری است. شروع وحشتناکی نیست.

یک گلایه مهم من استفاده از نمادگرایی واقعی از تاریخ سیاه آمریکا است. نه به این دلیل که فکر می کنم از فیلم مستند استفاده می شود، بلکه از آنجایی که گاهی از داستان عاشقانه کانونی استفاده می کند. افتضاح ترین قسمت در مورد این قسمت گذشته؟ من در حال حاضر واقعاً در مورد چیزی با آرموند وایت موافقم (می‌دانید که باید بروم دیدگاه او را درباره فیلمی بخوانم که حتی برای لحظه‌ای فکر می‌کند که تعصب خیلی خوب نیست).

دوباره ، من اگر خیابان بیل می‌توانست حرف بزند را به اندازه برخی دیگر از ساخته های اسکار قابل توجه ندیدم، با این حال نمی توانم بگویم که امسال انتخاب های زیادی برای شما وجود دارد. هر یک از فیلم هایی که تاکنون برای مسابقه مسافت طولانی خود دیده ام، نوار شماره 1، ناامید کننده بوده است. سال طاقت فرسایی برای بنیاد Grants است (این چیزی است که شما برای نادیده گرفتن هر گونه ظاهری از Inherited و Suspiria دریافت می کنید) با این حال این یکی از فیلم های بهتر است!

غیبت نامنظم داستان در فیلم If Beale Street Could Talk قبلی «مهتاب» (2016) به کارگردانی بری جنکینز، یک همبستگی برای مغز من بود، برای تهیه‌کننده‌ای که مرکزش حواسش به امور رسمی است. این طرح رمان، تغییر و فیلمبرداری را به جلو می آورد. انصافاً، عکس‌های او شبیه مجسمه‌های چوبی صنعت‌گر در فیلم If Beale Street Could Talk است: ظاهراً تمام ساختار با ماده نسبتاً درهم، اگر نگوییم بی‌ربط است. پس به نظر من این جایی است که "If Beale Road Could Talk" در اینجا نبرد می کند. اگرچه ساختاری مشابه با "مهتاب" دارد، اما باز هم داستان مداخله گرانه تر است. در پرتو رمانی از جیمز بالدوین (نقطه کانونی روایت جذاب «من سیاهپوست تو نیستم» در سال 2016، که همین‌طور اخیراً آن را دیده‌ام)، گسترش یک داستان‌نویس، بیان رمان‌نویسی و اهمیت فرهنگی برون‌یابی به آن وجود دارد. نقطه و نبرد شخصیت ها بی دردسر بودن طرح سه بخش «مهتاب» در «اگر جاده بیل می توانست حرف بزند» جای خود را به فلش بک های غیرقابل پیش بینی می دهد، که مزیت اصلی آن به هر حال جبران یک احساس کانونی غیرقابل قبول است که بیشتر با آن پر شده است. خجالت و پریشانی نسبت به اشتیاق یا اشتراکی که شخصیت ها باید در تمام طول زندگی خود با یکدیگر آشنایی داشته باشند.

تعداد بسیار زیادی در این یکی از افراد ادعا شده که معامله می کنند، مستقیماً به دوربین نگاه می کنند (به جای آن) در مورد هر بحثی که می توان باور داشت که از اشتراکات نیز بازتولید شود) در سنتزهای متمرکز جنکینز و فیلمبردار جیمز لاکستون. صادقانه بگویم، نور و سایه تصویر بی عیب و نقص است، علیرغم این واقعیت که می‌توانست بدون پنهان‌کردن خاص عکس‌ها و برخی تغییرات شدیدتر مدیریت شود. موسیقی فیلم توسط نیکلاس بریتل نیز باورنکردنی است - به احتمال زیاد بخش شماره یک من از خلقت - با این حال به همین ترتیب در حال باز شدن است، که به تأثیر بدی که فیلم روی من داشت می افزاید - - آن را به یک کار تبدیل می کند. من انتظار داشتم عنوانی در نقطه‌ای قرار گرفته باشد که تصویر بتواند مناطقی را ارائه دهد، با این حال کار کمی از آن را به طور غیرقابل لمسی انجام می‌دهد. با وجود خاص بودن سبک لباس در آن زمان، تلاش برای تصمیم گیری در مورد زمان ست شدن تصویر چالش برانگیز خواهد بود. در نهایت، داستان آنقدر ارتباط برقرار نمی‌کند تا معیار کافی در نظر گرفته شود که کار گسترده‌اش در اینجا به آن نیاز دارد. داستان عاشقانه دلهره آور همراه با تحلیلی در مورد ترتیبات حبس دسته جمعی، جرم انگاری و محکومیت های غیرقانونی افراد رنگین پوست در آمریکا. فیلم ضربه کافی به هیچ‌کدام از آنها نمی‌دهد.

نزدیک‌ترین چیزی که به یک نتیجه داستانی می‌رسد، مربوط به سفر شخصیت رجینا کینگ برای نجات عزیز دخترش و پدر نوه‌اش است. این اجرای برنده جوایز بنیاد توسط لرد نیز در میان بازیگران خوب و شایسته در نقش مکمل حضور دارد، در عنصری که تشنه بازیگران بهتر است، که به همین ترتیب برای «مهتاب» بدون توجه به عدم حضور یک بازیگر اصلی در یک بازیگر وجود داشت. که شامل سه سرگرمی مجزا بود که نقش قهرمان را بازی می کردند. مادر دیگر "غلتک مقدس" و دیگر مجموعه های خواهران در اینجا به نظر می رسد که می تواند قطع شود، با این حال، در هر صورت، بازیگران مکمل لرد، کولمن دومینگو، برایان تایری هنری و شرکت به پیشرفت پروژه کمک می کنند. br/>
«مهتاب» من را با داستان و موضوعاتی که در خدمت ساختار بودند در شگفتی فرو برد. «اگر جاده بیل می‌توانست حرف بزند» من را مانند شخصیت کینگ که یک مدل از صنعتگر هدیه می‌گیرد، رها می‌کند - مبهوت، شاید، اما مطمئن نیستم در مورد آن چه فکر کنم یا بدون توجه به اینکه آیا باید آن را نگه دارم یا خیر.