🌸 دانلود فیلم The Good, the Bad and the Ugly 1966 (خوب، بد، زشت)

خوب، بد، زشت 1966 (به انگلیسی: The Good, the Bad and the Ugly) یک فیلم وسترن و محصول 1966 کشور آمریکا, ایتالیا, اسپانیا, آلمان, بوده و شما میتوانید برای دانلود فیلم خوب، بد، زشت 1966 دوبله فارسی روی لینک هایی که برای دانلود در صفحه می بینید اقدام کنید. داستان فیلم به این صورت هست که در دوران جنگ های داخلی امریکا، سه مرد در پی یافتن جعبه ای هستند که حاوی دویست هزار دلار پول مسروقه است: «استنزا» (وان کلیف)، «جو» (ایست وود) و «توکو» (والاک)..

این فیلم به کارگردانی Sergio Leone, ساخته شده‌ است. برای دانلود مستقیم خوب، بد، زشت 1966 یا دانلود دوبله فارسی فیلم The Good, the Bad and the Ugly 1966 تنها کافیست کیفیت فیلم مورد نظر را انتخاب کرده و گزینه دانلود را بزنید. فیلم ‌نامه این فیلم را Clint Eastwood, Eli Wallach, Lee Van Cleef, Aldo Giuffrè, Luigi Pistilli, Rada Rassimov, Enzo Petito, Claudio Scarchilli, Livio Lorenzon, Antonio Casale, نوشته ‌اند. همچنین اگر قصد دانلود خوب، بد، زشت 1966 زیرنویس فارسی با کیفیت 480p را دارید روی کیفیت مورد نظر کلیک کنید.

بازیگران Clint Eastwood, Eli Wallach, Lee Van Cleef, Aldo Giuffrè, Luigi Pistilli, Rada Rassimov, Enzo Petito, Claudio Scarchilli, Livio Lorenzon, Antonio Casale, در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند. نسخه های دیگری از این فیلم هم مانند دانلود فیلم سینمایی خوب، بد، زشت 1966 دوبله فارسی در پینک فیلم موجود هستند و تنها کافیست بر روی گزینه دانلود فیلم خوب، بد، زشت 1966 کلیک کنید. همچنین اگر قصد دانلود The Good, the Bad and the Ugly 1966 720p را هم دارید پینک فیلم بهترین مکانی هست که میتوانید از آن برای دانلود فیلم استفاده نمایید.

این فیلم در ژانرهای وسترن, بوده و محصول کشور آمریکا, ایتالیا, اسپانیا, آلمان, هست. زبان اصلی فیلم خوب، بد، زشت 1966 ایتالیایی, بوده ولی ما در پینک فیلم دانلود فیلم خوب، بد، زشت 1966 دوبله فارسی را هم برای شما امکان پذیر کردیم. اگر قصد دانلود فیلم The Good, the Bad and the Ugly 1966 را دارید باید این را هم اضافه کنیم که امتیار IMDB فیلم خوب، بد، زشت 1966 8.8/10 از 10 می باشد.

در دوران جنگ های داخلی امریکا، سه مرد در پی یافتن جعبه ای هستند که حاوی دویست هزار دلار پول مسروقه است: «استنزا» (وان کلیف)، «جو» (ایست وود) و «توکو» (والاک).
در دوران جنگ های داخلی امریکا، سه مرد به نام‌های "استنزا"، "جو" و "توکو" در پی یافتن جعبه ای هستند که حاوی دویست هزار دلار پول مسروقه است...
در دوران جنگ‌های داخلی آمریکا، سه مرد در پی یافتن جعبه‌ای هستن که حاوی 200 هزار دلار پوله...
Blondie (خوب) (کلینت ایستوود) یک تفنگدار حرفه ای است که در تلاش است تا چند دلار درآمد کسب کند. Angel Eyes (بد) (لی ون كلیف) كسی است كه همیشه به یك وظیفه متعهد است و آن را می بیند ، تا زمانی كه برای انجام این كار به او پرداخت می شود. و Tuco (The Ugly) (الی والاچ) یک قانون قانونی تحت تعقیب است که سعی در مراقبت از مخفیگاه خودش دارد. Tuco و Blondie با هم همکاری می کنند و از مزایای Tuco پول می گیرند ، اما وقتی Blondie این همکاری را قطع کرد ، Tuco سعی می کند Blondie را شکار کند. وقتی بلوندی و توکو با یک کالسکه اسب پر از اجساد مرده روبرو می شوند
در یک دهکده، بویی جز بوی مرگ به مشام نمی‌رسد. قانون وجود ندارد و اسلحه حرف اول و آخر را می‌زند. یک غریبه (با بازی کلینت ایستوود) وارد این دهکده شده و این آغازگر ماجرایی تازه است…
یک کلاهبرداری شکار جایزه به دو مرد می پیوندد که در یک اتحاد ناآرام علیه نفر سوم در مسابقه ای برای یافتن ثروتی از طلا دفن شده در یک گورستان دورافتاده.
در دوران جنگ های داخلی آمریکا ، ۳ مرد در پی یافتن جعبه ای هستند که حاوی مقدار زیادی پول مسروقه است : «خوب» ، «بد» ، «زشت» این ۳ جایزه بگیر می باشند و…
خوب بد زشت (به انگلیسی : The Good, the Bad and the Ugly) با عنوان اصلی “Il buono, il brutto, il cattivo” فیلمی ماجرایی ، وسترن و اکشن محصول سال 1966 کشورهای ایتالیا ، اسپانیا و آلمان غربی به کارگردانی سرجو لئونه است که توسط سه کمپانی Produzioni Europee Associate (PEA) و Arturo González Producciones Cinematográficas و Constantin Film تولید و منتشر شد ؛ فیلمنامه خوب، بد، زشت را نیز سرجو لئونه ، آگنور انکروکسی و لوسیانو وینچنزونی به صورت مشترک به رشته تحریر درآورده و بازیگرانی چون کلینت ایستوود ، لی وان کلیف ، ایلای والاک ، آلدو گیوفر ، لوییجی پیستیلی ، رادا راسیموف ، انزو پتیتو ، کلودیو اسکارچیلی در آن به ایفای نقش پرداخته‌ اند. فیلم خوب بد زشت در طول جنگ داخلی آمریکا روایت شده و در مورد دو مرد به نام‌ های بلوندی (با بازی کلینت ایستوود) و توکو (با بازی ایلای والاک) است که برای یافتن یک گنج دفن شده به اجبار با یکدیگر متحد میشوند. در این میان آنها باید مراقب قانون شکنی به نام سنتزا (با بازی لی وان کلیف) که قصد دارد این گنج را غارت کند ، نیز باشند و …

جهت دانلود فیلم The Good, the Bad and the Ugly 1966 (خوب، بد، زشت) دوبله فارسی و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

میش ماش جنرال پیوسته نزدیک به اوج نوع غربی خواهد بود. در پشت این موضوع چند توضیح وجود دارد. برای چیزی خاص، هرگز در این مدت طولانی تاریخ واقعی نداشته است. بدیهی است که نامناسب بودن سه شخصیت کانونی آن یک عنصر است. اطمینان‌های اخلاقی بسیار متضاد وسترن متعارف آمریکایی در اینجا به طرز مرموزی از بین رفته است. یکی از دلایل این امر شروع ایتالیایی فیلم است. تصاویر متحرک ایتالیا هیچ دلهره‌ای از بسط افسانه‌های مبهم اخلاقی بر روی صفحه نمایش نداشتند. آنها همچنین هیچ مشکلی در مورد و پر کردن حساب های خود با شرارت زیاد مشاهده نکردند. به اینها، رسم ایتالیایی نمایش اپرا را اضافه کنید، عناصر اساسی اسپاگتی وسترن را خواهید داشت. نامناسب بودن، انتقاد، شرارت و احساس اپرایی نمایش، چیدمانی بود که در آن این نوع عموماً آمریکایی مورد بررسی قرار گرفت، نتیجه یک ژانر فرعی نسبتاً خاص بود.

اما آنچه که The General Mishmash را متمایز می کند از اکثر وسترن های اسپاگتی نتیجه نیروی کار پشت و قبل از دوربین است. کلینت ایستوود، لی ون کلیف و به ویژه الی والاک، همگی در مشاغل جداگانه خود یعنی «خوب»، «بد» و «زشت» می درخشند. در حالی که در پس‌زمینه دو جاول واقع‌گرای خارق‌العاده به‌عنوان رئیس سرجیو لئونه و تنظیم‌کننده انیو موریکونه حضور داشتند. این دو تای آخر یکی از خارق‌العاده‌ترین انجمن‌های نویسنده اصلی را در سراسر وجود رسانه تشکیل می‌دهند. لئونه فیلم را با روشنایی کامل، با نمای نزدیک و مناظر عریض می گیرد. او مانند بسیاری از فضاهای زندگی واقعی را درک می کند، در حالی که مناسبت ها را در داخل آن فضا به شیوه ای استثنایی انفرادی می گذراند - به همان اندازه که لازم است وقت می گذارد، بسیار معتدل است، در عین حال عموماً هیجان انگیز و گاهی حماسی است. بدیهی است که بدون تعهد موریکونه، فیلم از راه دور به نمایشگر نزدیک نخواهد بود. موسیقی متن خوب، بد، زشت واقعا شگفت انگیز است. اگر به نحوی توانسته اید افکار او را روی کاغذ بدون شنیدن محصول نهایی زیر و رو کنید، از این که احساس کنید این موسیقی برای یک وسترن به طرز مضحکی نامناسب خواهد بود - گیتار الکتریک، ورودی، تلاوت، اجزای پیشتاز - معذورید. گفتن اینکه نتیجه یکی از بهترین نمونه های موسیقی فیلم در هر نقطه ای است که ساخته شده است. همیشه همینطور خواهد ماند.

این حقیقت که فیلم حماسی است، اما در عین حال شدید، محکم و منفی، ترکیبی نسبتاً غافلگیرکننده است. خط داستانی اشتیاق، خیانت و بی‌رحمی معمولاً با رفتاری باورنکردنی نیست. احتمالاً این یکی از دیدگاه‌هایی است که کارشناسان را گیج کرده و به دهه 60 بازمی‌گردد که خوب، بد، زشت را محکوم کردند. به نظر می رسد با توجه به یک دیدگاه جدید بی سابقه است که خوب، بد، زشت با یک گردهمایی ملایم مورد استقبال قرار گرفت. با این حال، من حدس می‌زنم که این ممکن است منطقی باشد که چرا این روزها به نظر می‌رسد که به هیچ وجه تاریخ‌گذاری نشده است - کاملاً نسبتاً رادیکال بود. اکثراً موافقند که این تصویر دائماً یک تصویر صفحه‌آر از نوع وسترن و در کل یکی از فیلم‌های خارق‌العاده خواهد بود.

تا آنجایی که ممکن است به من مربوط شود، فیلم پرهیبت وسترن الهام‌بخش سرجیو لئونه در سال 1966، تا آنجا که ممکن است به من مربوط شود، قطعا حماسی است. افراد حماسه را به طرق گسترده ای توصیف می کنند: می تواند به معنای تهاجمی بودن آن باشد، می تواند به این معنی باشد که طول آن طولانی است، می تواند به این معنی باشد که یک نمایش بصری است، می تواند به معنای آزاردهنده بودن آن باشد و غیره. علاوه بر این، با وجود این واقعیت که من فکر می‌کنم The General Mishmash همه چیز است، به همین دلیل برای من حماسی نیست. برای اینکه یک فیلم برای من حماسی باشد، باید منحصراً تهاجمی نباشد، در عین حال به طور خارق العاده ای نتیجه دهد. آنقدر خارق‌العاده که بعد از فیلم، ای کاش می‌توانستم در روان آن تهیه‌کننده فیلم وقتی آن فیلم را ساختند، بودم. به‌علاوه، هر چند که ممکن است معیوب باشد، «مشکل ژنرال» به طور مثبتی این است.

بزرگ کلینت ایستوود است، یک ولگرد ناشناس که نامش بلوندی است. من او را با توجه به این واقعیت دوست دارم که او مثبت است، اما نه به علامت پوچ بودن. The Terrible (الی والاک)، یک مستأصل حریص که به دنبال انتقام گرفتن از بلوندی به دلیل فراموش کردن او برای آویزان کردن، به دنبال بزرگ است. با این وجود، زمانی که بلوندی به او می‌گوید مردی گورستانی را که طلای کافی برای ماندگاری کسی تا پایان زندگی در آن وجود دارد، به او گفته است، در نهایت فرآیند فکرش تغییر می‌کند. الی والاچ با شخصیت خود ما را بیمار می کند و فقط اجازه می دهد جنبه انسانی اش در رویارویی با خواهر و برادر وزیرش بیرون بیاید. وحشتناک (لی ون کلیف) به همین ترتیب حواسش به پول نقد است، اما ظاهراً فقط بلوندی می‌داند که طلا کجا انباشته شده است. لی ون کلیف شانس زیادی را متقاعد نمی کند که بیشتر از "مرد بد" باشد، با این حال او به خوبی تهدید کننده است.

"مردی بدون نام" مجموعه سه تایی که The General Mishmash دارد یک مکان به‌عنوان دانه‌های طبقه وسترن اسپاگتی در نظر گرفته می‌شود، و به همین ترتیب نشان‌دهنده شروع افسانه‌های غربی کمتر عالی است. در حالی که بزرگ هنوز دوست‌داشتنی است و ما به دنبال او هستیم، منطق او، مشابه افتضاح و طغیان‌کننده، طلا است. او افسانه قدیمی غرب نیست که از خانم حمایت می کند و وسایل مادی را دور می اندازد. کلینت ایستوود به اندازه اشتیاق به غرق افتضاح و هیولا نمی‌پردازد، هرچند که او به طلا نیازی ندارد.

سرجیو لئونه اغلب وسترن را از تعریف معمولی‌اش حذف می‌کند. طول یک ساعت فیلم با رفتن مکرر در نقاط جدید. اگرچه نیم ساعت اصلی یا بیشتر کند است (بزرگترین نقص فیلم)، اما به سرعت از آن نقطه به جلو می رود، با The Revolting که بلوندی را در سراسر صحرا می برد، بازدید از یک جماعت و یک اردوگاه زندان درگیری در سراسر کشور، و در لبه های برش یک جنگ درگیری در سراسر کشور. همه چیز راه را برای آخرین تیراندازی سه جانبه هموار می‌کند، که نشان می‌دهد چگونه در هر صورت تنش باقی بماند توسط برخی از اطرافیان که با تغییر آن به سرعت به چشمان مشکوک و دست‌هایی که به اسلحه‌ها نزدیک می‌شوند، برخورد می‌کنند. این پایانی باورنکردنی است و بی‌تردید یکی از جالب‌ترین‌های تمام دوران است.

همچنین امتیاز انیو موریکونه بسیار مهم است. موضوع اولیه هنوز مثال زدنی است، حتی پس از گذشت 38 سال، و "خلسه از طلا" (لحن نواخته به عنوان هیولا در حال تلو تلو خوردن به محل دفن به دنبال قبر وحشیانه) به طور کامل در حال بزرگ شدن است. کل نت بازی مانند یک تابلوی در حال حرکت در یک شهر شنی است.

در واقع، این به یاد ماندنی ترین نظرسنجی من است، بنابراین فکر کردم که باید برای فیلم شماره یک من باشد. من به سادگی عاشق همه چیز در مورد خوب، بد، زشت هستم، آهنگسازی، فیلمبرداری، بازیگران، موسیقی انیو موریکونه، همه چیز.

حتی عنوان به فیلم عمق بیشتری می دهد زیرا فیلم باید به شما نشان دهد که بلوندی نقطه مثبت است، توکو وحشتناک است و پیام رسان بهشتی چشمان وحشتناک است. هر کدام به طریق دیگری نشان داده می شود. با بلوندی، زمانی که برای اولین بار عنوان «خوب» را زیر تصویر او، درست پس از ترک توکو در بیابان می بینیم، سؤالات جدی داریم. همانطور که فیلم ادامه می‌یابد، به تدریج متوجه می‌شویم که هر چند او ممکن است شخص مقدسی نباشد، بدون شک در مقایسه با دو شریک خود بهتر است. این واقعیت که او ممکن است همه چیز را برای خودش گرفته باشد. این همان چیزی است که ما نمی توانیم پیام رسان آسمانی یا توکو انجام دهند. با توکو، این منحصر به فرد است، ما برای اولین بار عنوان "زشت" را زمانی که او را می بینیم می بینیم و حتی مطمئن نیستیم که چه معنایی دارد، بهترین پایانی که می توانیم به آن برسیم شاید این باشد که او بدون شک در صحنه فوق العاده جذاب به نظر نمی رسد. . در هر صورت، بعداً می بینیم که «زشت» در این شرایط کنونی به معنای متروک است، به این دلیل که با وجود این واقعیت که توکو فرد وحشتناکی است، از زمانی که به گذشته او نگاه می کنیم برای او متاسفیم. بالاخره چشم‌های پیام‌رسان مقدس وجود دارد، با او نسبت به متن «بد» که پس از کشتن رئیسش ظاهر می‌شود، تا حدودی نامطمئن هستیم. بنابراین به نظر می‌رسد که پیشرفت شخصی در خوب، بد، زشت آنقدر زیاد نیست که شخصیت‌ها را همراهی کند، بلکه با برداشت خودمان از آن‌ها است.

نظرها در مورد اینکه واقعاً فیلم چیست تغییر می‌کند. آیا این یک تقلید از وسترن است؟ آیا این یک فیلم ضد جنگ است؟ اردوگاه است؟ آیا کار است؟ آیا همه چیز از این چیزها شاید؟ من فکر می‌کنم شاید لئونه فیلم را به درک خود تماشاگران منتقل کرده است، و فکر می‌کنم این همان شیوه‌ای است.

خوب، بد، زشت واقعاً چند ایراد کوچک دارد: 1. لذت از صحنه طلا تا حدودی غیرقابل درک است، ممکن است فردی در هر نقطه ای مانند توکو که به نظر می رسد در حال مبارزه با مطالعه است، در حالی که بی هدف در اطراف می چرخد، نامش را بر روی یک قبر بیابد؟ تماشای این صحنه نیز تا حدودی دشوار است، زیرا دوربین به‌طور استثنایی توکو را دنبال می‌کند و صفحه نمایش را مبهم می‌کند. به هر حال این کار به طرز ماهرانه‌ای از تجارت مراقبت می‌کند، زیرا به نظر می‌رسد که تصویری از "آمادگی کور" ارائه کرده است. 2. چند صحنه مضحک دیگر وجود دارد، برای مثال، صحنه ای که توکو و بلوندی در یک شهر ناخواسته قدم می زنند و مردان پیام رسان آسمانی را می کشند، شلیک های توپ استراتژیک به آنها کمک می کند و آنها مردانی را می کشند که صادقانه صحبت می کنند، در حالی که چشمان پیامبر مقدس. مردان با احتیاط اشاره می کنند و از دست می دهند. لکه‌های خوب، بد، زشت به‌طور مؤثری با کیفیت‌های آن جبران می‌شوند: 1. شخصیت‌ها بسیار زیبا ترکیب و به تصویر کشیده شده‌اند. 2. سرعت حرکت برجسته است (به نظر می رسد در این مرحله نه یک مشت دلار، در واقع). 3. داستان، در حالی که یکی از فیلم ها دیدگاه های پایه ای نیست، هنوز عالی است. 4. تبادل عالی است. 5. یکی از بهترین امتیازات را دارد. 6. فیلمبرداری سرسام آور است.

Il buono, il brutto, il cattivo واقعاً یک قطعه فیلم خارق‌العاده است.

کلینت ایستوود- - بلوندی، بیوندو، یا مردی بدون نام، وارونه (نوعی)
Eli Wallach- - Tuco، The Appalling (هم در نمایش قابل مشاهده و هم بدون شک در داخل).

این سه نفر مخالف گنج در این وسترن شگفت انگیز سرجیو لئونه اسپاگتی هستند. هر یک از سه سرگرم کننده عالی هستند. کلینت ایستوود سرد، باحال و با احتیاط سازنده است. او سرزنش‌کنندگان را به خاطر انعام‌ها تحویل می‌دهد و قبل از اینکه به دار آویخته شوند، آنها را آزاد می‌کند. لی ون کلیف علاوه بر این، مانند ایستوود باحال است، با این حال او نرم‌تر و نرم‌تر است، و تیره‌پوش است، به شدت بدخواه و قدرتمندتر از ایستوود در اجراست، در حالی که احتمالاً بدتر است. با این حال، الی والاک، به عنوان توکو، واقعاً در کتاب من بهترین عملکرد را دارد، شاید در پرتو ایده شخصیت او. در فیلم The Good, the Bad and the Ugly‌های وسترن اسپاگتی لئون، فکر کلاه‌های سفید جان وین در مقابل بدجنس‌ها با کلاه‌های تیره نیست. با در نظر گرفتن همه چیز، اشتیاق ما برای سرگرمی از طریق کشف تصاویر بصری و تکانه های پایه مراقبت ویژه ای می شود. توکو مظهر آن حواس پایه است. با وجود این، با وجود اینکه او شخصیت شماره 1 من (با احتساب عموماً باهوش) از این سه نفر است، مشابه همان چیزی است که من قبول دارم که او برای برخی است، او مطلقاً یکی از شخصیت های ذهنی من نیست. من می خواهم فکر کنم واقعاً برای شما نیست، همه چیز در نظر گرفته شود. به هر حال، اساساً بلوندی به طور کلی روح دارد. پیام رسان مقدس چشم و توکو این کار را نمی کنند.

توکو مظهر اشتیاق خام است، و او با موفقیت ثروت را به دست می آورد و همه چیز را برای خود ذخیره می کند. او یک جنایتکار قدیمی مکزیکی است که مانند یک کلاهبردار جدیت نشان می دهد و به شما خیانت می کند. او احساسات، فشارها را بیرون می کشد. سیری ناپذیری او تعهد فوق‌العاده‌ای دارد، اما در آن زمان نارضایتی‌های او بیشتر نمایان می‌شود و ارائه‌های او از هر دو تا حدودی وجود فیلم است. همچنین، او سرگرم کننده است. در واقع، واقعاً، انبوهی از طنز به این دلیل است که او چنین شکست خورده است، بنابراین اغلب توسط دو کارگردان مختلف پیشی گرفته است. در واقع، حتی اگر آنها افراد درخشانی نیستند، این امکان وجود دارد که ما به توکو پوزخند بزنیم. این بخشی از انحراف است: احساسات ما از اینکه ببینیم افراد وحشتناک افراد بزرگ را شکست می دهند ناراحت نمی شوند، زیرا این ویژگی مشخص نشده است یا حتی وجود ندارد. توکو یک جوکر چاق حریص است، بلوندی و پیام رسان مقدس چشمان صاف هستند. دوست دارید چه کسی آن را دریافت کند؟

خوب، بد، زشت دارای فعالیت‌های فراوان، انبوهی از شرارت است. احتمالاً از وحشیگری واقع گرایانه (در حس شدید چند فیلم ایتالیایی) سخنی به میان نمی آید، با این حال تا حدودی مثبت است، و بسیار فیلمبرداری شده است. فیلمبرداری عالی است، زیرا لئون ایتالیایی تصاویر بصری ارائه می دهد که غرب آمریکا را به طور منطقی به تصویر می کشد. نماهای صحنه بی‌ثمر بی‌ثمر (بعضی‌ها عموماً، بعضی‌ها همه) شگفت‌انگیز هستند، با لحن‌های عالی و دوربین شما را به داخل و خارج می‌آورد. ما را با این کار تحریک کنید، و تلاش برای گنج، که آشکارا طلا گرفته شده است، همچنان ما را به هیجان می آورد. سپس امتیاز وجود دارد. غربی رفیع، مختصر، تند است. تصاویر بصری موسیقی برای خوب، بد، زشت که در فضاهای کاملاً باز پرسه می‌زند، ایده‌آل هستند.

یک فیلم باورنکردنی بدون تکمیل مناسب ناتمام است. علاوه بر این، عالی است، گذشته باورنکردنی، سوژه های فیلم را به اوج می رساند. به عنوان انحراف، "بزرگ، وحشتناک، و زشت" وسترن های معمولی را با اختلاف زیادی از بین می برد. خودت را ارضا کن.

با بیش از 40 صفحه ممیزی، در هر نقطه چه چیزی می توانم اضافه کنم؟ به من اجازه دهید چند طرف را که در مورد آنها نخوانده‌ام، صفر کنم. اولی استدلال است. فیلم‌هایی که معمولاً به دنبال فلسفی بودن هستند، طاقت‌فرسا و خود مهم هستند. احتمالاً لئونه چنین آرزوهایی نداشته است. هنوز طرز تفکر - در کنار خیال و مذهب که دیگران به آن توجه می کنند - بخش مهمی را به خود اختصاص می دهد. از آنجایی که فصل‌های نادر یونانیان و رومی‌ها منطق‌دانان این پرسش را مطرح می‌کنند: چگونه ممکن است در شرایط دشوار، وجود اخلاقی داشته باشیم؟ جنرال میش ماش پاسخ لئونه است. هیچ سوالی در مورد وحشتناک (لی ون کلیف) وجود ندارد. نام او رسول مقدس چشم ها باید به پیامبر مقدس سقوط کرده اشاره داشته باشد، زیرا او شیطان را خطاب می کند. من ایتالیایی بلد نیستم، اما با این فرض که تفسیر درست از ایل بروتو باید فریبکار بوده باشد، مرا شوکه نمی کند. روش های توکو (الی والاک) وحشتناک است، احتمالاً زمانی که به نفع او باشد عالی عمل می کند. با این حال، در مورد Upside (کلینت ایستوود) چه می توان گفت؟ نام او، بلوندی، به شخصیت‌های باستانی مانند زن در قله با موهای درخشان یا زیگفرید از ماجراجویی نیبلونگن اشاره دارد. بلوندی به طور مثبت آنطور که همه مذاهب ممکن است بخواهند آن را ببینند، به خوبی نمی پردازد. او منفی، پست، بی رحم، شرور است. او احتمالاً زمانی که بتواند هزینه آن را مدیریت کند، همدلی نشان می دهد. فکر می‌کنم صحنه آخر فیلم پاسخی را ارائه می‌دهد: در دنیایی رام نشده، اخلاقی بودن به معنای قرار گرفتن در یک مکان استراتژیک و تأثیرگذار است و بعد از آن یک نوع عدالت ساده را به کار می‌گیرد. آیا کسی در هر لحظه می تواند بپذیرد که توکو خاطرات خوبی از بلوندی داشته باشد؟ ما می توانیم این اختلاف را برگردانیم. با فرض اینکه بلوندی عالی است، او می‌گوید که در چه دنیایی آماده زندگی می‌کند؟ گمان می‌کنم، ما به‌طور کلی باید سپاسگزار باشیم که در جامعه‌ای دقیق زندگی می‌کنیم و نه در آن چارچوب ذهنی برای همه.

واگنر ایده Gesamtkunst، چیزی مانند All out Craftsmanship را برای نمایش پرورش داد. به این معنا که هر یک از اجزای تعهد باید به عنوان یکی برای رسیدن به نتیجه نهایی همکاری کنند. لئونه این ایده را با GBU خود درک کرده است. بررسی های مختلف را مطالعه کنید: هر یک از جزئیات به فیلم اضافه می کند. به بالاهای نزدیک تا کنون به طور معمول اشاره شده است. آنها خواهان کم کاری عالی هستند، زیرا ما باید احساسات شخصیت ها را با تغییرات اندک در حالات چهره آنها بررسی کنیم.

به ویژه باید به لوئیجی پیستیلی به عنوان کشیش و خواهر و برادر توکو اشاره کرد. او صدای اخلاق سختگیرانه است و پرتو اعتمادی را در دنیایی استثنایی تاریک به ما می دهد. Pistilli فوق‌العاده است، مانند فیلم «برای چند دلار بیشتر» و «گذراندن» بر اسب سواری می‌کند.

هنوز هم GBU ایده‌آل‌ترین فیلم تاریخ سینما نیست. می‌خواهم هفت سامورایی (کوروساوا)، Le Faction des Siciliens (Verneuil)، سامورایی (ملویل)، پرتقال زمان‌بندی کامل (کوبریک)، مسیو کلاین (لوزی)، سونات پاییزی (برگمان) و دنتیلر (گورتا) را مشخص کنم. ). توجه داشته باشید که سه مورد از این موارد آلن دلون را ببینید. من فکر می کنم چند شباهت با کلینت ایستوود وجود دارد. احتمالاً خواهید پرسید: چگونه می توانید به آن نگاه کنید؟ شما درست می گویید، این صرفا سلیقه خود من است. GBU در واقع با فیلم ها و عناوینی که قبلا ذکر شد مانند لولا (فاسبیندر)، سرگیجه (هیچکاک)، پوزخند یک شب آخر بهاری (برگمان) و برای چند دلار بیشتر (لئون) در رده فوق معمولی قرار می گیرد. از آنجایی که لئونه چند فیلم عالی دیگر را هماهنگ کرده است، او یکی از روسایی است که نشان داده اند یک فیلم می تواند یک کاردستی باشد.

از هر طرفدار فیلم نیجریه ای بهترین فیلم وسترن او را بپرسید (در نیجریه ما این کلاس را ساده تر "فیلم گاوچرانی" می نامیم) و اکثریت قریب به اتفاق آنها به طور قاطع به شما می گویند The Upside, The Awful & The Revolting. در کشوری که تصاویر متحرک گاوچران در قسمت پایینی چهارپایه به اندازه انواع فیلم قرار دارند، شگفت‌انگیز است که بخش‌های باقی‌مانده The Great نمونه‌ای همیشه سبز در نیجریه است.

اما پس از آن، The Upside، The Terrible & The Revolting فیلمی حیرت‌انگیز است و با هر نقدی که می‌شود، فیلم بهتر و بهتر می‌شود.

طرح داستان یک چرخه کسل‌کننده و شاید رقمی گیج‌کننده است، با طرح‌های فرعی بی‌پایانی دیگر. که احتمالاً داستان اصلی را هدایت می کند و با صحنه های با سرعت بیش از حد طولانی است. در هر صورت، با وجود این یا شاید به دلیل آن، فیلم یک صحنه سه ساعته از عجله های نامناسب است که شما را به صندلی خود می چسباند.

خوب، بد، زشت حول محور سه قانون شکن می چرخد که به دنبال 200000 دلار هستند. در طلای گرفته شده این "مردم خوب در برابر بچه های افتضاح" نیستند، اما در بین بدخواهان پیروز خواهند شد. انتظار داستان‌های با کیفیت اخلاقی مانند ضربه زدن به زمین رقص با فیلم‌های گرگ‌ها، شین یا جان وین را نداشته باشید. هر یک از قهرمانان عمدتاً جلادهای سیری ناپذیر پیشگام و کودکانه هستند که نیاز دارند یک دسته دیگر از قاتل ها را به سرقت ببرند.

کلینت ایستوود "خوب" است، یک مجرم، محکومی که خود را مبدل می کند. به عنوان یک ردیاب فراوانی او مردی بدون نام (با نام مستعار بلوندی توسط شریک مکزیکی خود) است که کد شریف خود را دارد. او مطمئن می شود که بدون اغماض در هنگام به خطر افتادن، اما یک فرد منحرف نیست. در حقیقت، او نمایش های کمی از لطف را ارائه می دهد، مانند زمانی که او را به یک جنگجوی هم پیمان در حال نابودی می دهد. او زیاد حرف نمی‌زند، از چشم‌ها و سلاح گرمش برای انتقال همه چیز برایش استفاده می‌کند. در تمام کارهای آرام ایستوود، من این را جذاب‌ترین شغل او می‌دانم.

لی ون کلیف «بد» که نام عجیبی به نام «آنجلیس» دارد، چیزی بر خلاف کلینت است. او یک سلاح گرم برای سرباز کردن، یک جنگجوی ثروت (به معنای واقعی کلمه) و یک رئیس وحشی است. او از قتل های خود لذت می برد و از عذاب پیچ خورده برای به دست آوردن آنچه نیاز دارد لذت می برد. در یک صحنه وحشیانه، او دو مرد را می کشد که او را برای کشتن یکدیگر استخدام کرده بودند. یکی معلول با خانواده و دیگری سالخورده ای بود که در رختخوابش محو شده بود. کلیف این شغل رئیس را با اطمینانی ایفا کرد که دائماً او را در تمام فیلم‌هایش حضور پررنگی در سینما می‌سازد. شرارت تهدیدآمیز او و رفتار "با من گیر نکن" در هر صورت، زمانی که او بی حرکت است، واضح است.

الی والاک در کار "توکو زشت" آشکارا برتر از آنجلیس نیست. و باز هم در واقع آنجلیز در تخلفاتش پالایش بیشتری دارد. او یک کلاهبردار مکزیکی است که مجموعه کارهای نادرستش شامل دزدی، قتل، تجاوز و داشتن روابط جنسی با یک "فرد زن از نژاد سفید" است. او گیج‌کننده‌ترین شخصیتی است که بین همدم/شریک بلوندی و مرگبارترین حریف او متزلزل است. الی والله برای این کار به دنیا آمد. علیرغم این واقعیت که او سومین شارژ را دارد، او غیرقابل انکار است و به راحتی هر صحنه ای را که در آن حضور داشت با ترفندهای کمیک پرحرف خود می گرفت. علاوه بر این، این باعث می‌شود که او را بی‌دلیل دوست داشته باشیم، خیلی بیشتر از بلوندی.

امتیاز انیو موریکونه قابل توجه است. به امتیاز عذاب‌آور باورنکردنی در طول مسابقه دیوانه‌وار توکو در محل دفن یا امتیاز غم‌انگیز در اردوگاه زندان نگاه کنید. آنها شگفت‌انگیز بودند، اما هر دوی آنها در تضاد با امتیاز حیرت‌انگیز فیلم در تیتراژ، کم رنگ بودند. تا آخرالزمان به شما خواهد چسبید. این در واقع برجسته ترین موسیقی فیلم در جهان است.

سرجیو لئونه یک اثر هنری را منتقل کرد و هیچ یک از فیلم های او نمی توانند انتظار داشته باشند که آب به یادگار بماند. در واقع هیچ وسترنی نمی‌تواند با نمایش‌دهنده لئونه برابری کند. او درشتی آن دوره را که هیچ وسترن استاندارد هالیوودی قادر به انجام آن نیست، گرفت. صحنه‌های بی‌ثمر، بیابان‌ها، آب و هوای دلسردکننده، شخصیت‌های سخت با چهره‌های خط‌دار و چشم‌های سخت. دوئل‌های اسلحه اغراق‌آمیز هستند و در عین حال به طرز شگفت‌انگیزی اجرا شده‌اند و آخرین دوئل مثلثی اشاره‌ای به آیات ماورایی داشت که هیپنوتیزم‌کننده است.

خوب، بد، زشت خیره‌کننده است و یکی از فیلم‌های شماره یک من و مطمئناً وسترن شماره یک من باقی می‌ماند. .

تاثیرات موسیقی در فیلم The Good, the Bad and the Ugly The General Mishmash اثر برایان کوتنی

The Great The Terrible and the Revolting حکاکی دائمی خود را در سال 1966 به عنوان سومین مجموعه سه تایی وسترن اسپاگتی انجام داد و همچنان یک اثر باقی می ماند. قطعه ای از افسانه های اجتماعی حتی امروزه برای همگام سازی بی نظیر موسیقی و بازیگری فشار هیجان انگیزی ایجاد می کند که نه موسیقی و نه بازیگری به تنهایی قادر به ایجاد آن نیستند. خلاقیت سرجیو لئونه با محتوایی که به شدت از موضوعات رایج غربی می‌گذرد، فرهنگ آمریکایی را هر چند وودستاک تغییر داد. فقط یک کتاب می‌تواند تمام بخش‌های جذاب فیلم را به تفصیل بیان کند، اما در اینجا، به موسیقی اشاره می‌کنم. موسیقی عمومی است و هر چند وقت یک‌بار موسیقی به گونه‌ای ما را تحت تأثیر قرار می‌دهد که حتی از آن آگاه نیستیم، و ما را با قدرت و شخصیتی جذب می‌کند که هنوز نمی‌توانیم آن را بشناسیم و به احتمال زیاد واقعاً به آن فکر نمی‌کنیم. شروع آیا ما اغلب قبل از اینکه بدانیم چگونه علت آن را بررسی کنیم، ابتدا با دوست داشتن یا متنفر شدن از چیزی پاسخ نمی دهیم؟ در مورد موسیقی در General mishmash هم همینطور بود. تنها چیزی که می‌دانستم این بود که موسیقی به شیوه‌ای گیج‌کننده و فریبنده حالت ذهنی جذابی ایجاد می‌کند و حسی را به وجود می‌آورد که کارشناس فیلم بیل وارن آن را «نمونه حیرت‌انگیز» می‌نامد. موسیقی، در واقع، واقعاً چیزی بیش از یک پایه ساده یا پشتیبان فعالیت فیلم است. «نمرات تنهایی و پریشان از فیلم جدا نیست» (ایبرت). کارشناس وینس لئو می گوید که موسیقی موریکونه به فیلم قدرت داد تا از «فیلم خوب به شاهکار» برود. نه فقط این، «برخلاف بیشتر فیلم‌ها، که تنظیم‌کننده موسیقی را با توجه به اتفاقات روی صفحه می‌سازد، گفته می‌شود که لئونه برعکس عمل کرده و صحنه‌هایی را متناسب با قطعات موسیقی ایجاد می‌کند» (لئو). می‌توان گفت که با The General Mishmash، ما در فیلم The Good, the Bad and the Uglyی شرکت می‌کنیم که برای موسیقی متن آن ساخته شده است، برخلاف موسیقی متن فیلمی که برای یک فیلم ساخته شده است. هر زمان که درخواست می‌شود موسیقی فیلم را بدون اشاره به کاوش به تصویر بکشم، آن را اینگونه به تصویر می‌کشم: پر از آواز، صدای سوت، صدای تق تق مار در مناسبت، فشار زیاد بر نوعی ساز زهی، صداهای سمفونیک حاشیه‌ای، صداهای خواندنی کرال مانند، رشد احساسی و سرعتی کرنش - که همگی غرق در باس، آهنگ و آواز نبودند، به این معنی که در نتیجه گروهی نیست که تلاش کند یک جامد کامل در آمپراژ بالا بسازد. به نوعی موسیقی به فعالیت مرتبط است، یا می گویم غیرفعالیت. زیرا موسیقی بیشتر زمانی ظاهر می‌شد که شخصیت‌ها متوقف می‌شدند، تقریباً هیچ صحبتی نمی‌کردند، و تقریباً به نوبت دیگری در نمایش می‌رفت: کسی قرار بود نقاشی بکشد، حضوری نامناسب ببیند، یا تجربه‌ای از تلخی عمیق و وحشیگری خودسرانه را تجربه کند - وحشیگری نامنظم برای شخص مورد نظر اما بخشی از برنامه مصرفی برای پوشاندن طلا در قبرستان در جایی است. امتیاز معروف خوب، بد، زشت در جریان اصلی جامعه حاکی از یک ثانیه عاطفی همراه با ریسک در هوا، نوعی امتیاز نماد پاپ است که به خرابکاری‌ها و بردگی رویاهای یک فرد به رویاهای دیگری وابسته است. نگاهی اجمالی به کارشناسان جزئیاتی را پر می کند که دقیقاً کاری را که موریکونه انجام داد را توضیح می دهد. مکس گارون خوب، بد، زشت را «خشونت باله ای» با «آریاهای بزرگی از اوف، سوت، چنگ یهودی، تخلیه و دیگر خطاها» می نامد. علاوه بر این، ما متوجه شدیم که صدا از "ترکیب گیتار، درام، و گریه های کفتار مانند خواننده ها" (لئو) می آید. با دقت بیشتر، وارن به این موضوع اشاره می‌کند که موریکونه، "مولفه‌های موسیقی ماریاچی مکزیکی را با جاز معاصر، پاک کردن ورودی‌های سمفونیک، صداهای کر و به طور کلی رویکردی کاملاً غیرقابل انکار ترکیب می‌کند." موسیقی آنقدر وارد فیلم می‌شود که «فریاد یک کایوت - اصلی‌ترین چیزی که در فیلم The Good, the Bad and the Ugly واقعی می‌شنویم - در موضوعاتی که او برای هر شخصیت عنوان می‌سازد، گنجانده می‌شود، با این حال زوزه هر بار به طور متضاد هماهنگ می‌شود» (وارن). رئیس، سرژ لئون، پس باید به این معنی باشد که ما بتوانیم احساس کایوت را در هر فرد بشنویم، چه بزرگ، چه وحشتناک یا هیولا - فریادی که ترکیب ملودیک فوق‌العاده‌ای را به ما می‌دهد که وارد فیلم می‌شود و لحن عمیق فیلم را به هم گره می‌زند. هیجانی. ایبرت، راجر. "بزرگ، وحشتناک، و زشت." Rogerebert.com. وب 14 فوریه 2008.

گارون، حداکثر. "بزرگ، وحشتناک، و زشت." Salon.com. وب 14 فوریه 2008.

لئو، وینس."بزرگ، وحشتناک و وحشتناک (1966)/فعالیت غربی که با نام های Il Buono، Il Bruto، Il Cattivo نیز شناخته می شود." بررسی های فیلم Quipster. وب 14 فوریه 2008.

وارن، بیل. بررسی دی وی دی. "بزرگ وحشتناک و زشت." صدا ویدیوی آشوب. وب 14 فوریه 2008.